Uylanib, xotining bilan halol suhbatga nima yetsin, eng asosiysi nafsing tiyilarkan. Ishdan uyga shoshilish, tezroq qorong'u tushishini betoqat kutar ekansan. Tunlari esa bu rohati-suhbat tugamasligini, tong otmasligini xohlab qolar ekansan. Yana kun bo'yi uyqusirab, bugun ham tungi suhbat bo'lsaydi deb, ko'ngling yana uyga intiq kunlar o'taveradikan... (bu kirish qismi edi endi esa hikoyam) Shunday baxtli kunlarimda boshimga tashvish tushdi. Ikki oila kattalari, ya'ni ota-onam va qaynaota-qayaonam bir-birlari bilan "ota ko'rdi" marosim sabab tortishib, xotinimdan uzoqlashtirishdi, qilichimni qinsiz qo'yishdi. Endi er bo'lib, mazza qilayotgan hayotimga, katta nuqta qo'yildi. Ishdan uyga kelsang, yotoq bo'sh, rohati-suhbat yo'q, hayotdan mazmun yo'q. Boshimni qaysi devorga urushni bilmay qoldim. Kundan kunga xoshish kuchayib, qilichim qini sog'inchida azoblana boshladi. Oilali erkakka QO'L yordam bermaskan. Battar sog'inchni orttirib yuborar ekan. Shu asnoda 1 oy xotinsiz azobli kunlarda yashadim. Oxiri sabrim chidamay, qaynaotamnikiga o'g'irlikka tushishga axd qildim. Mana xurmatli o'quvchi hikoyamni nima sababdan "halol o'g'irlik" deb nomlaganimga tushunib olgandirsiz. Balkim siz xurmatli o'quvchi boshqa variant qidirgan bo'larmidingiz, masalan kennayishkalarmi yoki ayrim tushunarsiz hikoyalardagi holami qizi, ammami qizi, kelinoyim, singilim va boshqalar bn, lekin men halolini, o'z ayolim, jufti-halolim bilan o'g'irlikcha suhbat qurishni tanladim. O'g'irlikka tushishimni xotinimga telefon qilib, zo'rg'a tushib, tushuntirib, ta'kidlab yetkazdim. Ha-ya joy va 1 chelak suvni aytishni ham unutmadim. Mana qorong'u tushdi. Hammayoq zulmat, uzoqdan ko'ppaklarni juft talashib uvillashi, juftiga yoqish uchun sayrayotgan chigirtkalarni tovushi, biri ikkinchisi quvlab o'tgan oshiq mushuklar, ko'p qavatli uylardagi bir vannadan 15 yoshli yigitni kaftidan chiqqan ovoz yana ikkinchi qavatdan ikki-uch student puli ozlik qilib bir kennayishka bilan ox-voylari (eee-oxirada oshirib yubordim shekeli) xullas qayerga qarama hamma rohati-suhbatda. Qaynalarimni uyiga kelib, kelishib olinganday deraza oynasini chertdim, asta deraza ochildi, ichkaridan xotinimni ko'rib, xursandligim ichimga sig'may, qilichim ham shimimga sig'may, men esa derazaga sig'may, xullas sig'ishmadik. Darvoza orqali kiradigan bo'ldim. Biroz vaqt o'tish darvoza eshigini shirq etgan tovushi eshitildi. Yurib borib, ichkariga mo'raladim. Ayoli qo'llari bilan imlab eshigi ochiq turgan xonani ko'rsatib kiring-dedi. Yuragim taka-puka ko'rsatgan xona tomon shoshildim. Ishkariga kirib bir chuqur xo'rsinib oldim. Lekin negadir tanamda qo'rquv aralash, sovqotayotganday qaltirayotgan edi. Bu hayajon menga tanish, birinchi marta xotinim bilan ko'rishganimda huddi shunday bo'lgandim. Ayolim ham hayajon bilan xonaga kirib kelib, -nima esizi yeganmisiz-deyishiga qo'ymay, og'zini bo'salarim bilan berkitdim. Haqiqatda sog'ingan ekanman, boshim aylanim ketdi. Tayyorlab qo'yilgan go'shangaga (yana oshirib yubordim ko'rpacha ustiga) yotkizdim. Rohati suhbatni yuz-lablari masalasidan boshlab, siynada biroz to'xtab, oyoqlar orasida tugatdim. Bunday lazzatli suhbatni yana bir necha marotaba uhlab qolmanumimizcha davom ettirdik. Tong otib ketib, xotirjam uyg'ondim-u nima qilishni bilmay qo'rqib ketdim. Xullas shu kunni o'sha xonaga berkinib o'tkazdim. Xar 1-2 soatda bir, ayolim xabar olib turdi. Qorong'u tushib, yashirincha uyga qaytdim. Shunchalik xursand edimki, yo'l-yo'lakay "jonon bo'laman deb"ni hirgoyi qilib uyga keldim. Kuch topib qat'iy turib olib, ota-onam bilan majlis o'tkazdim. Mana ertasi kuni xotinim uyga keldi. Kayfiyat zo'r, ko'ngil to'q, yotoq to'la, qilich o'z qinida, xullas ishlar 5 (besh)! Shu yerda hikoya tamon.... Baxtli va salomat bo'linglar