Xar bir oquvchidan iltimosim, iloji borisha fikr qoldiring. (Alvido Rohila, salom Go'zalim) Shunday qilib Go'zalni uyimizga joylashtirib, ozim institut yotog'iga jaylashdim. Bu safar xonadoshim Qosim ismli yigit bo'lib, u juda iqtidorli edi. Xushchaqchaq, birovga taqlid qilishni qoyillatardi, ayniqsa qizlar ovozini maromiga keltirib o'xshatardi. Birinchi qavatda komendant xonasiga kirvolib telefondan to'g'ri kelgan raqamni terar, agar ayol ko'tarsa gaplashib o'tirar, erkak ko'tarsa qizlar ovozida axmoq qilib o'tirardi. Go'zaluyimizga borgan kundan song toki yangi yil arafasigacha uyga bormadim. Dam olish kunlari ba'zilar qatoriyotoqda qolar yoki qarindoshlarimnikida mehmon bo'lardim. Oto-onamdan ularning ish joyida xabar olib, gaplashib kelardim. Bu orada Go'zal bilan qalinlashib ketdik. Juda sirdosh bo'lmasakda, muammolarimizni baham ko'rardik. Men undan Forishning tog'li qishlog'ida yashashini, ikki akasidan keyingi yolg'iz qiz farzandligini bildim. Biz dars vaqtlari bir-birimizga termulib o'tirardik, buni butun guruhimiz ozicha talqin qilib bizlarni "Romeo va Juletta" deb atay boshlashdi. Bir safar oyimni ko'rishga borganimda oyim mendan Rohila xaqida so'rab qoldi, men oyimga uni eslatmasligini iltimos qiliv, u endi men uchun axamiyatsizligini aytganimda ularning yuzi yorishib, yengil tin oldi va agar rozi bo'lsam, men uchun ajoyib qiz ko'z ostilariga olib qo'yganini , u bilan uchrashib ko'rishimni aytdi. Men boshqa bu masalada gapirmasligani aytib oyimni oldidan chiqib dadamning ishxonasiga bordim. Ular meni ko'rishi bilan jilmayib oldimga keldilar va birdan jiddiylashib: - Meni xurmat qilasanmi?- dedi. - Xa, dada!? - Unda biz oying bilan senga bir qiz topdik, unga uylanishing sart., biz shuni xoxlaymiz.- dedi. Dadamning bu gapini eshitib, kimdir boshimga bolg'a bilan urgandek his qildim o'zimni. Karaxt xolda dadamning oldidan chiqar ekanman, ko'nglimda g'ashlik bilan o'zimga-o'zim savol berardim: "nima uchun o'z sevgimga yetisha olmayman, yana o'z sevgimni topdim deganimda, unga yetmasdan ajralaman? Go'zalimni endi yo'qotamanmi?" degan savollar va ota-onam aytgan o'sha qiz xaqidagi o'ylar meni azoblay boshladi. Dadamning oldidan yotoqga kelib ikki kun xonamdan chiqmay yotdim. 27 dekabr kuni o'qishlar tugab, kimdir yangi yilni uyida, kimdir shaxarda qolib qarindoshlarinikida kutish uchun shoshardi. Men esa dadambing gapidan song uyga borishga shoshilmasdim. Yotoqga kelib xona,ga kirmoqchiydim komendant ayol uyimga telefon qilishim zarur ekanligini aytib qolda. Telefonni oyim ko'tardi. Ular mendanuyga qachon kelishimbi va aytgan qizlari bilan uchrashishim zarurligini aytishdi. Men yangi yilni tog'anlarnikida kutishimni aytib uzr so'radim. Oyim menga yangi yil kuni uyda bo'lishimni, agar kelmasam umuman ularni unutishim mumkinligini aytib telefonni qo'ydi. Endi xonamga ketayotuvdim ortimdan Go'zalning ovozi eshitildi. - Salom, Sardor. Kelayotgan yangi yil vilan, oldingizga siz bilan xayrlashgani keluvdim. Qishloqqa ketyapman, yangi yilni yaxshi o'tkazing.- dedi. - Go'zal, sizdan iltimosim bor, bu mening xayotimni xal qiladi, siz shu yangi yilni ijarada turgan uyingizda kuta olasizmi. O'tinib so'rayman, yo'q demang. O'sha kun oldingizga boraman, sizni ota-onam bilan tanishtiraman. Go'zal o'ylanib turib qiyinchilik bilan rozilik berdi va chiqib ketdi. 31 dekabrni ming azob vilan qarshi oldim, bir tomonda ota-onam topgan qiz, bir tomonda Go'zal, nima qilishga hayron holda uyga yo'l oldim. Institutdan chiqib bekatga kelganimda kimdir meni chaqirgandek tuyuldi. Ortimga ogirilib qarasam Rohila menga termilgancha otirardi. - Salom sardor, yangi yiling bilan,- dedi u qayg'uli ovozda. - Rohila,- tilim kalimaga kelmay, oyoqlarim o'zimga bo'ysinmay qoldi. Nima qilishimni bilmasdan turardim, shunda Rohilaning o'zi gap boshladi. - Seni ko'rgim keldi, bilaman mani deb uyingga bormayapsan. Lekin doim derazamga termilib seni ko'chamizdan o'tishingni intiqlik bilan kutardim. Seni ko'rgan kunim o'zimning tirikligimni his qilaman. Ammo oldingga chiqish uchun menda jur'at yetmasdi. Sen esa mani olib uzoqqa ketishni istamading, bu qararingni qadrlayman, chunki sen ota-onam obro'sini saqlab qolding. Lekin o'ylay- o'ylay o'zimda jur'at topdim, seni songgi bor ko'rish va xayrlashish uchun oldingga keldim. Tez orada to'yim, dadam aytgan yigitga turmushga chiqyapman, meni kechir. Senga xiyonat qilyapman, ammo ixtiyorim qolimdamas, meni kechir.- u shu gaplarni aytar ekan yuzlaridan tinmay ko'z yoshlari oqardi. Men esa nimadir qilishga ojiz edim. U gapini tugatdiyu yuzini bekitgancha kochaning narigi tarafiga yugurib ketdi. Yo'l ortasiga yetganda katta tezlikda kelayotgan "nexia" uni urib yubordi. "Yo'q, Rohila, jonginam, bu nima qilganing". Oyoqlarimda mador qolmadi "E xudo, Rohilani jonini saqlav qol, uning o'rniga menikini ol. Undagunoh yo'q". O'zimni zorg' qo'lga olib u tomon yugura boshladim, "Faqat tirik qol, o'lmagin" xayolimda ungailtijo qilardim. Uning oldiga yaqinlashganimda yuzlari qon bo'lib qimirlamay yotardi, tizzalarimda mador qolmay Rohilaning yoniga tiz cho'kdim va uning boshidan ko'tarib tizzamga qoydim, ko'zlarimda tinmay yosh oqardi. Ozimni to'xtata olmay xo'ngrab yig'lardim. Mashina egasi meni turtib tizzamdagi Rohilani dast ko'tardida mashinasiga olib ketdi, men uning ortidan bordim va Rohilani orqa o'rindiqqa joylashtirshga yordam berib unin yoniga o'tirdim. Rohila ingragan ovoz chiqardi. - Rohila, men yobingdaman, qayering og'riyapti, xozir kasalxonaga yetamiz, meni kechir iltimos, men ablax oxirigacha kurashganimda bunday bo'lmasdi, xammasiga men aybdorman. O'tinaman meni kechir.- uning boshini tizzamga qo'yib sochlarini silardim, qollarim qonga belangandi. Mashina katta tezlikda kasalxonaga yelardi. Tez yordam bolimida unu olib kirib ketishdi, vrachlar men unga kim bolishimni sorashdi, yaqin qarindoshlarini xabardor qilib qoyishimni aytib eshikni yopib, mani ichkariga kiritishmadi. Hamshiraga Rohilalarning telefon raqamini berib bo'lib o'tgan voqeani aytib berdi. Men bu yerda ortiq qola olmasligimni bilib uyga ketdim. Uyga qanday kelganimni bilmayman, qolimni qong'iroq tugmasidan oyim olganda qayerdaligimni bildim. Uyga kirib atrofga razm soldim. Go'zal ko'rinmadi. Uyiga ketib qolgan bolsa kerak dedimda mehmonxonamizga kirib derazaga tikilgancha o'tirardim. Soat 22 larda dadam menidasturxonga taklif qildi, xonaga kirganimda Go'zal uy kiyimida yugurib-yelib stolni tuzash bilan ovora. Meniko'rdiyu yuzida ajablanish alomati paydo b'ldi. Oyim menga ma'noli qarab oldi va Go'zal chiqib ketgach: O'g'lim senga autgan qizimiz xaqida numa deysan?- dedi. Men o'zimni o'nglab olib men Go'zalni yoqtirishimni, uylansam xam unga uylanishim mumkinligini, mening bu qarorimbi inobatga olishlarini iltimos qilgandim, dadam menga: - Jim bo'l, biz seni o'zimiz tanlagan qizga uylantiramiz, xozir aytgan qizimiz kelibqoladi.- deb urishib berdi. Boshimni eggan xolda dadamning yuziga qaray olmasdim. XonagaGo'zal kirganida oyim meni turtib, sekingina "mana shu qiz bo'lajak kelinim bo'ladi." dedi.