book
Boshliqqa siktirganim
Университетни
тугатганимда эрим мени бир
обрули фирмага ишга котиба
килиб жойлади. Ишга кабул
килинишдан олдин мен
билан
шартнома имзолашди.
Эътибор
бермасдан имзолаган
эканман.
Бу кейинги вокеаларга асос
булди. Бошлигими 25-28
ёшлардаги жиддий,
келишган,
дид билан кийинадиган йигит
эди. Фаррух Шарипович
ишхонадаги аёлларнинг
айтишича, ишга жидидй
карар,
фирма обруси учун арзимас
хаотни хам кечирмайдиган
каттиккул йигит экан. У
аёлларга хам деярли эътибор
бермас экан. Ишхонада
кийинишга каттик эътибор
бериларди. Фаррух
Шарипович
хар куни эрталаб менга бир
назар солиб куяр, берган
саломимга бошини
кимирлатиб
куярди. Бир куни кийган
кийими ёкмаганди, у менга
пул
бериб магазинга хайдади. Мен
янги ички кийим, лифчик, ва
оппок кофта сотиб олдим.
Магазиндан келганимдан
кейин у мени олдига чакирди
ва унинг куз олдида ички
кийимларимни
алмаштиришни
талаб килди. Дастлаб мен
кунмадим, шундан кейин
Фаррух Шарипович менга
шартномани курсатди.
Шартномада бу хакида аник
ёзиб куйилган эк